«Η άνοδος του φεμινιστικού
κινήματος στη Δύση τη δεκαετία του '60 αναζωογόνησε τη Διεθνή Ημέρα της
Γυναίκας, που από το 1975 διεξάγεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, με αιχμή του
δόρατος την ανάδειξη των γυναικείων προβλημάτων και δικαιωμάτων.
Σήμερα, οι γυναίκες του
κόσμου έχουν καταφέρει να γεφυρώσουν πάρα
πολλά από τα χάσματα του παρελθόντος ενώ σε αρκετές περιπτώσεις οι διακρίσεις
έναντι των ανδρών, είναι δεδομένες και καταγεγραμμένες ως κάτι απόλυτα
φυσιολογικό.
Στη χώρα μας, η γυναίκα παραμένει το
επίκεντρο της οικογένειας ενώ και στον επαγγελματικό της στίβο, μετρά
επιτυχίες, αν και είμαστε ακόμη ανάμεσα σ` εκείνα τα κράτη που δεν έχουμε αναδείξει καμιά
γυναίκα στον πρωθυπουργικό θώκο ή στο ανώτατο πολιτικό αξίωμα, την Προεδρεία της
Δημοκρατίας, έλλειμμα που είναι λιγότερο «σοβαρό» μπροστά στην ίδια την καθημερινότητα
των γυναικών.
Υπάρχουν στοιχεία και στατιστικά που
φανερώνουν – ιδιαίτερα τα χρόνια της οικονομικής ύφεσης που διάγουμε – πως οι
γυναίκες στην Ελλάδα μαστίζονται από υψηλή ανεργία και χαμηλά ημερομίσθια,
γεγονός που δεν μας τιμά εξίσου σε σχέση πολλές χώρες της Ε.Ε.
Ευτυχώς που οι ίδιες στατιστικές μας φέρνουν
σε χαμηλότερο επίπεδο όσον αφορά την ενδοοικογενειακή βία, την απομάκρυνση από
την εκπαίδευση ή τις συνθήκες εργασίας.
Το «στοίχημα», όμως, για εμάς της γυναίκες παραμένει ένα και
κυρίαρχο: Η επιβίωση μέσα σ` άκρως ανταγωνιστικό και ανδροκρατούμενο σύστημα
εξουσίας, με παράλληλη κατοχύρωση δικαιωμάτων.
Μπορούμε να πιστεύουμε ακόμη στην ιδέα πως
άνδρες και γυναίκες έχουν τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις απέναντι
στην κοινωνία και τους θεσμούς της, είτε ζουν στην Ευρώπη, στην Αφρική ή την
Ασία.
Θέλουμε ένα κόσμο που θα δώσει στη γυναίκα
την ουσιαστική αξία που οφείλουμε να έχει σ` όποιο σημείο του πλανήτη κι` αν
ζει.
Η ελπίδα πως αυτή η μέρα θα έρθει, ζει μέσα
σας»
Άντζελα Πανταζή – Βασιληά
Πρόεδρος Ομοσπονδίας Συλλόγων Γυναικών Ν.
Βοιωτίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου