Ραπανάκια για την όρεξη

Του Γιώργου Δ. Ανδρέου*

Ψωμί τυρί δε είχαμε ραπανάκια για την όρεξη, λέει εύστοχα η λαϊκή σοφία. Η παροιμιώδης έκφραση αυτή ταιριάζει γάντι στην σημερινή  πολιτικοκοινωνική πραγματικότητα. Από τη μια η κόντρα Βενιζέλου - Τσίπρα στη Βουλή, που υποβάθμισε ακόμα περισσότερο το ήδη καταρρακωμένο κύρος του πολιτικού κόσμου, από την άλλη η κόντρα Δένδια - Δικαστών , λίγο τα ταξίδια του Τσίπρα στη Γερμανία και την Αμερική, περισσότερο οι πυροβολισμοί και οι εμπρησμοί, βρήκαμε θέματα για συζήτηση. Ραπανάκια για την όρεξη. Κι οι  υπουργοί αλλά και οι εκπρόσωποι των κομμάτων της αντιπολίτευσης, προς τέρψη των δημοσιογράφων και των καναλιών,  αντί να βάλουν κάτω το κεφάλι και τον….και να προσπαθήσουν να ισιώσουν τα στραβά που εμποδίζουν την ανάπτυξη και μεγαλώνουν το τέλμα, τρέχουν από κανάλι σε ραδιόφωνο  για να τοποθετηθούν «επί των σοβαρών αυτών θεμάτων» που αντιμετωπίζει η Ελληνική Κοινωνία. Και δεν χάνουν  ευκαιρία να κοκορομαχήσουν . Αρπάζουν δηλαδή την επικοινωνιακή πάσα  που τους δίνει η επικαιρότητα για να  σπρώξουν ακόμα μακρύτερα, παρεμβάλλοντας και λίγο φόβο,  το μυαλό και την προσοχή του άνεργου, του κατεστραμμένου επιχειρηματία, του θολωμένου από το κρύο  χαμηλοσυνταξιούχου, του  φορτωμένου με υποχρεώσεις υπάλληλου, από  την ανέχεια και τον αγώνα επιβίωσης. Και το κάνουν εκ προθέσεως.   Τα θέματα βέβαια αυτά είναι σοβαρά, αλλά σήμερα εδώ που φτάσαμε υπάρχουν άλλα σοβαρότερα. Είναι  θέμα προτεραιοτήτων. Δεν θα κουραστώ να  λέω πως ο κόσμος δεν τσιμπάει πια στα επικοινωνιακά παιχνίδια. Θέλει αλήθεια, ελπίδα, εμπιστοσύνη και προοπτική. Και δυστυχώς δεν τη βλέπει. Αναρωτιέται, για παράδειγμα, γιατί ακόμα δεν έχουν καταργηθεί ή συγχωνευθεί οι άχρηστοι Οργανισμοί. Δεν βλέπει να αλλάζει τίποτα στον δυσλειτουργικό δημόσιο τομέα. Δεν βλέπει να προχωράνε το κτηματολόγιο, η χωροταξία, η απλοποίηση των διαδικασιών αδειοδότησης των επιχειρήσεων, η απλούστευση και σταθεροποίηση του φορολογικού συστήματος (για το τελευταίο φορομπηχτικό νομοσχέδιο ούτε λόγος), η ουσιαστική επιτάχυνση της απονομής της δικαιοσύνης, η παρέμβαση στην οργάνωση της γεωργικής παραγωγής, η αναβάθμιση του τουριστικού προϊόντος  και άλλα πολλά. Δεν βλέπει δηλαδή κινήσεις απλές και ορατές, που θα επιτρέψουν να κινηθεί η αγορά, να ανοίξουν δουλειές, να δουλέψει ο άνεργος και ο απελπισμένος κόσμος. Αντίθετα βλέπουν ασυναρτησίες και κινήσεις σπασμωδικές, όπως η αύξηση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης που πάγωσε τον κόσμο και το κυριότερο οδήγησε σε μείωση των φορολογικών εσόδων από την πηγή αυτή. Τι οικονομολόγοι σπουδαγμένοι και περισπούδαστοι είναι αυτοί που δεν έχουν καταλάβει, αυτό που καταλαβαίνει και η κουτσή Μαρία,  πως οι απότομες και μεγάλες αυξήσεις  μειώνουν αντί να αυξήσουν τα συνολικά έσοδα. Ότι μια διάταξη στο φορολογικό νόμο και η αντίστοιχη πρόβλεψη στον προϋπολογισμό, μπορεί να ικανοποιεί την Τρόϊκα, αλλά δεν λύνει το πρόβλημα. Και η ευθύνη τους  είναι μεγαλύτερη γιατί γνωρίζουν ότι το ίδιο έχει συμβεί με τα τσιγάρα, με τα ποτά, με τα τέλη κυκλοφορίας κ.ο.κ.

Καιρός λοιπόν να αφήσουμε κατά μέρος τα επικοινωνιακά και να αντιμετωπίσουμε  την σκληρή καθημερινότητα. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να κατανοήσουν κάποτε οι αρμόδιοι την Ελληνική κοινωνικοοικονομική πραγματικότητα σε συνδυασμό με την ψυχοσύνθεση του Έλληνα. Η απουσία τους από την πραγματική ζωή είναι εμφανής.  Σε αυτό το αλαλούμ που επικρατεί και με την συνεχώς αυξανόμενη απαξίωση του πολιτικού προσωπικού της χώρας, το μέγιστο πλέον πρόβλημα είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς και τα πρόσωπα που τους ενσαρκώνουν. Και εν τέλει η ασφάλεια δικαίου σε όλους τους τομείς. Αν αυτό δεν αλλάξει – χθες - αυτοί που έχουν ή μπορούν να επενδύσουν σε δουλειές, που είναι η μόνη διέξοδος, θα κρύβονται και θα πασχίζουν να διαφυλάξουν τα αποκτημένα. Δεν θα τα βγάλουν στην αγορά,  γιατί φοβούνται ότι δεν υπάρχουν εγγυήσεις και ασφάλεια ότι θα κερδίσουν και  στην χειρότερη  περίπτωση ότι  δεν θα χάσουν και αυτά που έχουν. Αψευδές παράδειγμα οι ομολογιούχοι και οι Φωτοβολταϊκοί  που μετάνιωσαν οικτρά  που εμπιστεύτηκαν αυτό το Κράτος.  Και το κράτος αυτό θα ψάχνει συνέχεια για χρήματα από αυτούς, που δεν θα μπορούν πια και από αυτούς που δεν θέλουν να πληρώσουν. Κάποτε πρέπει να το καταλάβουν οι κυβερνώντες ότι τα υγιή έσοδα βγαίνουν μόνο από τις δουλειές. Για να το καταλάβουν και οι πολίτες και να εμπιστευτούν Αλλιώς η εμπεδωμένη βαθιά  νοοτροπία του κράτους – μπαμπά θα διαιωνίζεται και ο κατήφορος δεν θάχει τελειωμό.

*Ο Γιώργος Ανδρέου (www.andreou-giorgos.gr) είναι Δικηγόρος.