Της πιάτσας...

Του Dr Med Τάσου Βούτσα*

Αν έχεις την τύχη να γεννηθείς σε μικρό χωριό, τότε λογαριάζεις εύκολα. Από τη σταση της κορμοστασιάς βγάζεις διάγνωση!
Αλλιώς περπατάγανε, φερ’ ειπείν, οι νoικοκυραίοι με πάνω από εκατό, διακόσα στρέμματα γης στην Κωπαΐδα, αλλιώς οι μικροί κληρούχοι στο άνυδρο Τομπρούκ!
Ακόμα και τις πρώτες κατακόκκινες florettes, τα μηχανάκια με τον μελωδικό ήχο, τα καβάλαγαν -καλή τους ώρα- εκείνοι που είχαν χοντρό πουγκί!
Οι άλλοι, οι φτωχοί, ιδρωκοπάγανε πάνω στα παλιά τους ποδήλατα. Σαν φρένο ή κόντρα με το πετάλι ανάποδα!
Οι χαρτοπαίκτες, στο καφενείο του πατέρα μου, χλωμοί, σκυφτοί, λιγόλογοι, περίμεναν σαν τους βρυκόλακες να σουρουπώσει. Να πιάσουν θέση στο μεγάλο μαρμάρινο τραπέζι. Εκείνο προς του Δραγάτη του Μπασούλου τη μεριά.
Να μη φαίνονται απ’ όξω. Ο καθείς, ανάλογα με τη συμπεριφορά του στην κοινωνία, κατείχε και το δικό του «πέζο» - πάει να πει πόσα καντάρια βάραινε ο λόγος του, με τι βαθμό τον προβίβαζε η κοινωνία. Ή αν τον άφηνε μετεξεταστέο. Ακόμα και στον τόπο!
Αυτή είναι η πιάτσα! Ο καθένας φτιάχνει το βιογραφικό του! Μ’ αυτό -και όχι με τα ψέματα- πορεύεται...
Αν το τεντώσουμε λιγάκι, στον απώτερο βαθμό, η πολιτιστική μας κληρονομιά, οι ήρωες και οι θεοί μας δώσανε ένα βαρύ όνομα, της χώρας μας, στο παγκόσμιο στερέωμα. Πάει να πει, μετράγαμε στην πιάτσα των λαών. Με απλά λόγια, η αξία της Ελλάδας είναι συνάρτηση πολλών παραμέτρων: πολιτισμού, φυσικών πόρων, γεωγραφίας, επιστήμης, φιλοσοφίας, τεχνών, γλώσσας κ.τ.λ.
Αυτό το διάστημα γίνεται μια συστηματική, εγληματική προσπάθεια από τους
δανειστές μας να «ελαφρώσουν» το ειδικό βάρος της χώρας μας στο διεθνές γίγνεσθαι. Ακόμα και η προσπάθεια της κυρίας Ρεπούση να αντικαταστήσει τα Γράμματα που μάθαμε στο σχολειό, να κάμει το «ψ» με «πς» και να σύρει την αστείρευτη ομορφιά των Ελληνικών στο Λατινικό Αλφάβητο συνιστά απώλεια εθνικής κυριαρχίας!
Μήπως θα πρέπει να λογαριάσουμε σωστά, καθώς προχωρούμε, ότι αυτοί πού λύσσαξαν και υπόγραψαν τα Μνημόνια 1, 2, 3 σκοπίμως παρέδωσαν τα κλειδιά της πόλης, την εθνική μας κυριαρχία, στους δυνάστες μας; Είναι τυχαίο ότι συγκυβερνάνε τώρα; Είναι τυχαίο ότι κατάφεραν να γίνουμε «ρόμπα πάντων των εθνών»;
Να χαθεί μια για πάντα η βαριά ονοματοσήμανση (brandname) μιας χώρας, κοιτίδας πολιτισμού, Δημοκρατίας, επιστήμης; Ώστε να αλωνίζουν, τώρα, διαβόλοι και τριβόλοι πάνω από τα κεφάλια μας, τις περιουσίες μας;
Με μια κορδέλα και έναν σουγιά να κόβουν τα φιλέτα για πάρτη τους, να σπέρνουν ανεργία, φτώχεια, μιζέρια.
Αυτοί, οι Τροϊκανοί και οι Έλληνες υποτακτικοί τους, να συσκέπτονται, να διαβουλεύονται για το πώς θα διαμοιράσουν τα δικά μας ιμάτια;
Αφού, λοιπόν, όλοι αυτοί π’ ονομάτισα κι όσους ελησμόνησα αποδείχτηκαν ανεπαρκείς και ανίκανοι νά διαφυλάξουν την ονοματοσήμανση της χώρας μας, ας την παραδώσουν -όχι πολύ, για κάνα δυο χρονάκια- σ’ εκείνον που ταΐζει χιλιάδες πεινασμένα στόματα, στην Αθήνα.
Επειδή, απ’ ολούθε κι αν πέρασε, έκαμε και κάμει καλό κουμάντο.
Επειδή και πιθανόν η ταλαίπωρη χώρα μας να χρειάζεται, αντίς τον Γερμανό της, τον «Μακάριό» της!

*Ο Ορχομένιος Δρ Καρδιολογίας κ. Τάσος Βούτσας αρθογραφεί καθημερινά στην εφημερίδα «ΕΛΛΑΔΑ». Email: drvoutsas@gmail.com