Του Δρ. Νικολάου Κ. Ευαγγελίου – χημικού, MSc, PhD
Είναι περίπου 30 ετών κι όμως το βιογραφικό του είναι πλούσιο σε επαγγελματική και ακαδημαϊκή εμπειρία. Απόφοιτος του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, με βαθμό 9,98 στα 10 (το μεγαλυτερο βαθμό όλων των εποχών), με μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ, ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης θεωρείται ένα από τα πιο λαμπρά μυαλά διεθνώς. Μάλιστα σε αυτή την ηλικία είναι ήδη επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο ΜΙΤ της Βοστώνης. Πριν από μερικά χρόνια ο Κωνσταντίνος κατάφερε να ξεδιαλύνει έναν δύσκολο γρίφο της πληροφορικής, που έμενε άλυτος από το 1950. Το αντικείμενο με το οποίο ασχολείται, όπως παραδέχεται, είναι αρκετά δύσκολο για τον περισσότερο κόσμο. Η διδακτορική του διατριβή μελετά το Θεώρημα του Νας, στη θεωρία των παιγνίων, θεώρημα για το οποίο το 1994 ο Νας κέρδισε το Νόμπελ Οικονομίας.
«Την επιστήμη μου την ενδιαφέρει κυρίως το Ίντερνετ. Πρόκειται για ένα μέσο που χρησιμοποιείται από εκατομμύρια χρήστες και ελέγχεται από διάφορες εταιρείες, οργανισμούς και κράτη. Όλοι όμως έχουν διαφορετικά συμφέροντα, που μερικές φορές επηρεάζουν την ελεύθερη κίνηση της πληροφορίας. Έτσι, αυτό που καλούμαστε να κάνουμε είναι να σχεδιάσουμε ένα "γερό" Ίντερνετ, όπου η πληροφορία θα ταξιδεύει όσο πιο γρήγορα γίνεται με ασφάλεια, ενώ παράλληλα θα προστατεύεται η ελευθερία του λόγου», λέει ο 30χρονος επιστήμονας.
«Θα χαθώ στην Ελλάδα...»
Στην ερώτηση αν σκοπεύει να αφήσει την ακαδημαϊκή καριέρα στη Βοστώνη για να επιστρέψει στην Ελλάδα, απαντά αρνητικά. «Το αντικείμενό μου είναι τέτοιο που φοβάμαι ότι αν ερχόμουν στην Ελλάδα δεν θα μπορούσα να συνεχίσω τις έρευνές μου. Το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα υπήρχαν οι κατάλληλες συνθήκες, ενδεχομένως ούτε η απαραίτητη υποστήριξη στο ερευνητικό μου έργο. Φοβάμαι ότι μπορεί να χαθώ στην ελληνική γραφειοκρατία» λέει. Αυτό που του αρέσει ιδιαίτερα στη Βοστώνη είναι ότι είναι ένας τεράστιος ακαδημαϊκός χώρος. «Ο μισός πληθυσμός της πόλης έχει σχέση με τον πανεπιστημιακό κόσμο». Αν και η επιστροφή στην Ελλάδα δεν είναι στα άμεσα σχέδιά του, όπως τονίζει, «θέλω να δώσω πίσω στην Ελλάδα, γιατί κι αυτή μου έδωσε τις βάσεις για να φτάσω ώς εδώ. Έρχομαι στην Ελλάδα δύο φορές το χρόνο για περίπου δύο μήνες. Σίγουρα στην καθημερινότητά μου υπάρχουν στιγμές που μου λείπει η οικογένειά μου και το σπιτικό φαγητό».
50 χρόνια έψαχναν τη λύση
Πριν από λίγο καιρό, ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης τράβηξε τα βλέμματα της διεθνούς ακαδημαϊκής κοινότητας- και όχι μόνο- πάνω του καθώς βραβεύθηκε από τον διεθνή οργανισμό ΑCΜ (Αssociation for Computing Μachinery), την Ένωση δηλαδή όλων όσων ασχολούνται με την πληροφορική, η οποία δίνει ένα βραβείο για την καλύτερη διδακτορική διατριβή κάθε χρόνο. Αφετηρία ήταν ο γρίφος που παρέμενε άλυτος από την εποχή που ο Τζον Νας διατύπωσε το θεώρημα για τη θεωρία των παιγνίων, το οποίο πραγματεύεται τα εξής: Ας υποθέσουμε ότι η παγκόσμια οικονομία είναι ένα παιχνίδι με εκατομμύρια παίκτες, οι οποίοι έχουν συμφέροντα άλλοτε αντίθετα και άλλοτε συμβατά και εφαρμόζουν διαφορετικές στρατηγικές για να πετύχουν το σκοπό τους: αγοράζουν, πωλούν, συγχωνεύονται, επεκτείνονται… Το 1950, ο Τζον Φορμπς Νας, ένας μεγαλοφυής μαθηματικός από τη Δυτική Βιρτζίνια, 22χρονος τότε μεταπτυχιακός φοιτητής του Πρίνστον, εισήγαγε έναν νέο τρόπο κατανόησης της λειτουργίας αυτού του εξαιρετικά πολύπλοκου συστήματος με «εργαλείο» τα μαθηματικά: εισηγήθηκε ότι σε ένα «παιχνίδι», ανεξαρτήτως του πόσοι παίζουν και τι συμφέροντα έχουν, οι κινήσεις και οι αλληλεπιδράσεις τους θα τους οδηγήσουν κάποτε σε ένα σημείο ισορροπίας, όπου κανείς δεν θα έχει λόγο να αλλάξει τη στρατηγική του, εάν οι άλλοι δεν το πράξουν πρώτοι. Σχεδόν 60 χρόνια μετά την απόδειξη του θεωρήματος, 15 χρόνια αφόου ο Νας μοιράστηκε το Νόμπελ Οικονομίας με τους Ράινχαρτν Σέλτεν και Τζον Χάρσαντ και 8 χρόνια αφότου η ζωή του έγινε ταινία με πρωταγωνιστή τον Ράσελ Κρόου, ένας Έλληνας επιστήμονας, ο Κώστας Δασκαλάκης, μεταπτυχιακός φοιτητής της αλγοριθυμικής θεωρίας παιγνίων στο Μπέρκλεϊ, κατακτά το παγκόσμιο βραβείο καλύτερης διδακτορικής διατριβής από την Ένωση Επιστημόνων Πληροφορικής, αμφισβητώντας την ισχύ της θεωρίας του Αμερικανού μαθηματικού και εντοπίζοντας τα υπολογιστικά εμπόδια της εφαρμογής της.
Υπολογιστικά αδύνατο...
Έναν χρόνο χρειάστηκε ο νεαρός επιστήμονας με τους καθηγητές του, Χρίστο Παπαδημητρίου από το Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ και τον καθηγητή Πολ Γκόλντμπεργκ του Πανεπιστημίου του Λίβερπουλ, μέχρι τελικά να βρουν τη λύση στον γρίφο. Όπως λέει, οι μέχρι τότε προσπάθειες ουσιαστικά στρέφονταν προς λάθος κατεύθυνση. Η έρευνά τους έδειξε ότι η ισορροπία αυτή, σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι υπολογιστικά αδύνατη. «Ουσιαστικά αποδείξαμε ότι δεν υπάρχει τρόπος για να προβλεφθεί η ισορροπία. Μπορεί να χρειάστηκε έναν χρόνο να δουλέψουμε σκληρά, ωστόσο το ερώτημα αυτό μας βασάνιζε περισσότερο καιρό. Είναι πάντως μεγάλη τιμή για έναν νέο επιστήμονα να βραβεύεται από τον διεθνή αυτό οργανισμό. Ανάμεσα σε χιλιάδες διατριβές από τα πανεπιστήμια του κόσμου, επιλέχθηκε η δική μου».
ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ
Είναι περίπου 30 ετών κι όμως το βιογραφικό του είναι πλούσιο σε επαγγελματική και ακαδημαϊκή εμπειρία. Απόφοιτος του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, με βαθμό 9,98 στα 10 (το μεγαλυτερο βαθμό όλων των εποχών), με μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ, ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης θεωρείται ένα από τα πιο λαμπρά μυαλά διεθνώς. Μάλιστα σε αυτή την ηλικία είναι ήδη επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο ΜΙΤ της Βοστώνης. Πριν από μερικά χρόνια ο Κωνσταντίνος κατάφερε να ξεδιαλύνει έναν δύσκολο γρίφο της πληροφορικής, που έμενε άλυτος από το 1950. Το αντικείμενο με το οποίο ασχολείται, όπως παραδέχεται, είναι αρκετά δύσκολο για τον περισσότερο κόσμο. Η διδακτορική του διατριβή μελετά το Θεώρημα του Νας, στη θεωρία των παιγνίων, θεώρημα για το οποίο το 1994 ο Νας κέρδισε το Νόμπελ Οικονομίας.
«Την επιστήμη μου την ενδιαφέρει κυρίως το Ίντερνετ. Πρόκειται για ένα μέσο που χρησιμοποιείται από εκατομμύρια χρήστες και ελέγχεται από διάφορες εταιρείες, οργανισμούς και κράτη. Όλοι όμως έχουν διαφορετικά συμφέροντα, που μερικές φορές επηρεάζουν την ελεύθερη κίνηση της πληροφορίας. Έτσι, αυτό που καλούμαστε να κάνουμε είναι να σχεδιάσουμε ένα "γερό" Ίντερνετ, όπου η πληροφορία θα ταξιδεύει όσο πιο γρήγορα γίνεται με ασφάλεια, ενώ παράλληλα θα προστατεύεται η ελευθερία του λόγου», λέει ο 30χρονος επιστήμονας.
«Θα χαθώ στην Ελλάδα...»
Στην ερώτηση αν σκοπεύει να αφήσει την ακαδημαϊκή καριέρα στη Βοστώνη για να επιστρέψει στην Ελλάδα, απαντά αρνητικά. «Το αντικείμενό μου είναι τέτοιο που φοβάμαι ότι αν ερχόμουν στην Ελλάδα δεν θα μπορούσα να συνεχίσω τις έρευνές μου. Το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα υπήρχαν οι κατάλληλες συνθήκες, ενδεχομένως ούτε η απαραίτητη υποστήριξη στο ερευνητικό μου έργο. Φοβάμαι ότι μπορεί να χαθώ στην ελληνική γραφειοκρατία» λέει. Αυτό που του αρέσει ιδιαίτερα στη Βοστώνη είναι ότι είναι ένας τεράστιος ακαδημαϊκός χώρος. «Ο μισός πληθυσμός της πόλης έχει σχέση με τον πανεπιστημιακό κόσμο». Αν και η επιστροφή στην Ελλάδα δεν είναι στα άμεσα σχέδιά του, όπως τονίζει, «θέλω να δώσω πίσω στην Ελλάδα, γιατί κι αυτή μου έδωσε τις βάσεις για να φτάσω ώς εδώ. Έρχομαι στην Ελλάδα δύο φορές το χρόνο για περίπου δύο μήνες. Σίγουρα στην καθημερινότητά μου υπάρχουν στιγμές που μου λείπει η οικογένειά μου και το σπιτικό φαγητό».
50 χρόνια έψαχναν τη λύση
Πριν από λίγο καιρό, ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης τράβηξε τα βλέμματα της διεθνούς ακαδημαϊκής κοινότητας- και όχι μόνο- πάνω του καθώς βραβεύθηκε από τον διεθνή οργανισμό ΑCΜ (Αssociation for Computing Μachinery), την Ένωση δηλαδή όλων όσων ασχολούνται με την πληροφορική, η οποία δίνει ένα βραβείο για την καλύτερη διδακτορική διατριβή κάθε χρόνο. Αφετηρία ήταν ο γρίφος που παρέμενε άλυτος από την εποχή που ο Τζον Νας διατύπωσε το θεώρημα για τη θεωρία των παιγνίων, το οποίο πραγματεύεται τα εξής: Ας υποθέσουμε ότι η παγκόσμια οικονομία είναι ένα παιχνίδι με εκατομμύρια παίκτες, οι οποίοι έχουν συμφέροντα άλλοτε αντίθετα και άλλοτε συμβατά και εφαρμόζουν διαφορετικές στρατηγικές για να πετύχουν το σκοπό τους: αγοράζουν, πωλούν, συγχωνεύονται, επεκτείνονται… Το 1950, ο Τζον Φορμπς Νας, ένας μεγαλοφυής μαθηματικός από τη Δυτική Βιρτζίνια, 22χρονος τότε μεταπτυχιακός φοιτητής του Πρίνστον, εισήγαγε έναν νέο τρόπο κατανόησης της λειτουργίας αυτού του εξαιρετικά πολύπλοκου συστήματος με «εργαλείο» τα μαθηματικά: εισηγήθηκε ότι σε ένα «παιχνίδι», ανεξαρτήτως του πόσοι παίζουν και τι συμφέροντα έχουν, οι κινήσεις και οι αλληλεπιδράσεις τους θα τους οδηγήσουν κάποτε σε ένα σημείο ισορροπίας, όπου κανείς δεν θα έχει λόγο να αλλάξει τη στρατηγική του, εάν οι άλλοι δεν το πράξουν πρώτοι. Σχεδόν 60 χρόνια μετά την απόδειξη του θεωρήματος, 15 χρόνια αφόου ο Νας μοιράστηκε το Νόμπελ Οικονομίας με τους Ράινχαρτν Σέλτεν και Τζον Χάρσαντ και 8 χρόνια αφότου η ζωή του έγινε ταινία με πρωταγωνιστή τον Ράσελ Κρόου, ένας Έλληνας επιστήμονας, ο Κώστας Δασκαλάκης, μεταπτυχιακός φοιτητής της αλγοριθυμικής θεωρίας παιγνίων στο Μπέρκλεϊ, κατακτά το παγκόσμιο βραβείο καλύτερης διδακτορικής διατριβής από την Ένωση Επιστημόνων Πληροφορικής, αμφισβητώντας την ισχύ της θεωρίας του Αμερικανού μαθηματικού και εντοπίζοντας τα υπολογιστικά εμπόδια της εφαρμογής της.
Υπολογιστικά αδύνατο...
Έναν χρόνο χρειάστηκε ο νεαρός επιστήμονας με τους καθηγητές του, Χρίστο Παπαδημητρίου από το Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ και τον καθηγητή Πολ Γκόλντμπεργκ του Πανεπιστημίου του Λίβερπουλ, μέχρι τελικά να βρουν τη λύση στον γρίφο. Όπως λέει, οι μέχρι τότε προσπάθειες ουσιαστικά στρέφονταν προς λάθος κατεύθυνση. Η έρευνά τους έδειξε ότι η ισορροπία αυτή, σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι υπολογιστικά αδύνατη. «Ουσιαστικά αποδείξαμε ότι δεν υπάρχει τρόπος για να προβλεφθεί η ισορροπία. Μπορεί να χρειάστηκε έναν χρόνο να δουλέψουμε σκληρά, ωστόσο το ερώτημα αυτό μας βασάνιζε περισσότερο καιρό. Είναι πάντως μεγάλη τιμή για έναν νέο επιστήμονα να βραβεύεται από τον διεθνή αυτό οργανισμό. Ανάμεσα σε χιλιάδες διατριβές από τα πανεπιστήμια του κόσμου, επιλέχθηκε η δική μου».
ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου