Έκθεση ζωγραφικής «ΛΕΙΒΑΔΙΑ ΩΡΑ ΧΑΤΖΗ»

Ζωγραφίζοντας. Ακούγοντας Χατζή. Συζητώντας για το νόημα των στίχων και τη ζωή. Νοιώθοντας. Κάθε Σαββατιάτικο πρωινό, εκεί στη ζωγραφική, όλοι μαζί σαν οικογένεια. Με σκοπό κοινό. Πορεία ζωής όμορφη. Σκέψεις-συναισθήματα-δημιουργία. Έτσι κάποιες φορές νοιώθω να γίνομαι ο τρελός άνθρωπος που στα γεννητούρια πάει και κλαίει, ο αγαπημένος, ο ερωτευμένος άνθρωπος που θα σταμάταγε τα τρένα να περάσεις. Γίνομαι ο άνθρωπος δεσμοφύλακας γεμάτος φόβους για τη "θέση" του, δέσμιος του συστήματος και του εαυτού του. Γίνομαι ο άνθρωπος στρατιώτης που θέλει να γυρίσει πίσω.Άλλες φορές γίνομαι ο άνθρωπος Θεατής. Θεατής του σακάτη, θεατής του μικρού παιδιού που κουλούρια πουλάει, θεατής του Μπάρμπα-Θωμά, του γέρο-σκλάβου που το μόνο που ζήλεψε ήταν μια μικρή αλλά ελεύθερη σταγόνα νερού. Θεατής της τραγικής φιγούρας του Μάριου. Γίνομαι ένας απ αυτούς τους 3 στον καφενέ, σε μια μικρή πλατεία, με τσιγάρο και καφέ και λέω δε βαριέσαι… Καμιά φορά γίνομαι κι ο άνθρωπος αφέντης. Ο ισχυρός. Γίνομαι αυτός που σαν πόδι βάναυσα τον άλλονε πατάει. Γίνομαι όμως κι ο άνθρωπος σκουπίδι, που ντρέπεται για τον εαυτό του και το είδος του. Γίνομαι ένας τιποτένιος, ένας ανήμπορος μπρός τα μικρά και στα μεγάλα και φωνάζω δυνατά δεν σ’ αντέχω άλλο κόσμε κάνε στάση να κατέβω.Αλλά φορές-φορές γίνομαι ο ζωντανός άνθρωπος με δύναμη και πίστη. Γίνομαι ο τρελός ονειροπόλος που θέλει ν’ αλλάξει τον κόσμο, που νομίζει πως μπορεί να κάνει τον ήλιο να σταθεί στη μέση, που νομίζει πως μπορεί να κάνει τ’ αστέρι ν’ αναστηθεί. Ελπίζοντας λοιπόν. . . κι η γη ακόμα ζει. . .

Έναρξη: Πέμπτη, 24 Ιουνίου 2010 στις 9:00 μ.μ.
Λήξη: Κυριακή, 27 Ιουνίου 2010 στις 11:00 μ.μ.
Τοποθεσία: στο Νερόμυλο Λειβαδιάς