Φούλα Νίκολάου: Η «ΜΑΝΑ» της Λιβαδειάς ταξιδεύει για την ουράνια βασιλεία

Το Orchomenos Press αποτυπώνει φωτογραφικά μερικές από τις πρόσφατες στιγμές της πολυσχιδούς προσωπικότητας της αείμνηστης Προέδρου της Εστίας Μητέρας Λιβαδειάς

«Λένε πως η ευτυχία είναι στιγμές στη ζωή μας!» ήταν – μεταξύ άλλων – ένα από τα πάμπολλα μηνύματα καρδιάς που είχε μεταδώσει στα 50 και πλέον χρόνια της διαρκούς ενασχόλησής της με το εθελοντικό κίνημα και την προσφορά στον συνάνθρωπο! Ο λόγος για την αείμνηστη Πρόεδρο της Εστίας Μητέρας Λιβαδειάς, της «ψυχής» κυριολεκτικά αυτού του πρότυπο Ιδρύματος που η Φούλα Νικολάου έστησε με τον προσωπικό της αγώνα πριν από ακριβώς πενήντα χρόνια δεν είναι πια κοντά μας! Έφυγε από τη ζωή γαλήνια το απόγευμα της Δευτέρας, 22 Μαρτίου 2010, έχοντας διανύσει ένα κύκλο ζωής γεμάτο από ΠΡΟΣΦΟΡΑ, ΠΡΟΣΦΟΡΑ, ΠΡΟΣΦΟΡΑ!
Για όλους εμάς που συνεργαστήκαμε μαζί της και μοιραστήκαμε το όραμά της για ένα κόσμο περισσότερο ανθρώπινο, που αγκαλιάσαμε την προσπάθεια για μια κοινωνία που δεν πρέπει να αποκοπεί από τις πατροπαράδοτες αξίες και καταγράψαμε τα πιστεύω της που ξεπερνούσαν το ΕΓΩ και είχαν στόχο το ΕΜΕΙΣ, η Φούλα Νικολάου θα παραμένει στις καρδιές μας ως η προσωποποίηση του ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΥ στον τόπο μας!
Το Orchomenos Press θέλοντας να αποτίσει το δικό του φόρο τιμής - έχοντας καταγράψει μέσα από τις σελίδες τους πολλές από τις δραστηριότητες του Ιδρύματος τα τελευταία χρόνια – δημοσιεύσει σήμερα μερικές από τις πιο πρόσφατες στιγμές της πολυσχιδούς της δράσης ως ανάμνηση μιας γυναίκας που πίστεψε βαθιά στο ανθρωπιστικό κίνημα και έκανε όλους όσους βρίσκονταν γύρω της να παρασυρθούν στην θάλασσα της ευχαρίστησης που προσδίδει η ανακούφιση του πονεμένου, η παρηγοριά στον άρρωστο, η βοήθεια στον ηλικιωμένο, το στήριγμα στην οικογένεια και το παιδί! Ας είναι η μνήμη της ΑΙΩΝΙΑ και το παράδειγμά της ΜΙΜΗΣΗ!

Κυριακή, 12 Οκτωβρίου 2008: Η Εστία Μητέρας Λιβαδειάς καλωσορίζει και επίσημα το νέο Μητροπολίτη Θηβών και Λεβαδείας κκ. Γεώργιο στον καθιερωμένο αγιασμό του νέου ημελογιακού χρόνου αφιερώνοντάς του ένα επιτραπέζιο ρόλοι, απομίμηση, για να «ελέγχετε το χρόνο των συναντήσεών σας», όπως του είπε χαρακτηριστικά με το δικό της ξεχωριστό τρόπο η αείμνηστη Πρόεδρος Φούλα Νικολάου. «Λένε πως η ευτυχία είναι στιγμές στη ζωή μας! Σεβασμιότατε, μια τέτοια στιγμή ζούμε εμείς εδώ απόψε, γιατί είστε κοντά μας και κοντά σε όλο αυτό τον κόσμο, που ήρθε εδώ για εσάς και να δεχθεί την ευλογία σας» ήταν ένα από τα μηνύματα της ζωής της!

«Εστία Μητέρας» τη λένε και σαν μια «μητρική αγκαλιά» άνοιξε και πάλι «τα χέρια» της για να κλείσει μέσα της τους φοιτητές του Τμήματος Περιφερειακής Οικονομικής Ανάπτυξης Στερεάς Ελλάδας που φοιτούν στην πρωτεύουσα του Νομού μας αλλά πολλές φορές νοιώθουν αποκομμένοι από τον καθημερινό ιστό και την πολιτιστική και κοινωνική δραστηριότητα της πόλης και όχι μόνο. Για το λόγο αυτό και με πρωτοβουλία της Εστίας Μητέρας Λιβαδειάς καθώς και άλλων παραγωγικών πολιτιστικών Συλλόγων και Φορέων, προσκάλεσαν σ` έναν απογευματινό καφέ τη φοιτητική νεολαία της Λιβαδειάς, την Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009, και με την συνοδεία των καθηγητών μπόρεσαν να ανταλλάξουν απόψεις αλλά κυρίως να «σπάσουν τον πάγο» της πρώτης αυτής γνωριμίας που στόχο έχει να συνεχιστεί και να αποδώσει άμεσα καρπούς.

Μ` ένα λουλούδι – όπως συνηθίζουν κάθε χρόνο – υποδέχθηκαν την Κυριακή, 10 Μαϊου 2009 στην αίθουσα «Αργύρη και Ιωάννας Κορτέση» τις μητέρες – γυναίκες και φίλες του Ιδρύματος στην καθιερωμένη ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ. Την ημέρα εκείνη η συγκίνηση περίσσεψε όταν η χαρισματική πρόεδρος Φούλα Νικολάου ανακοίνωσε πως αισίως το 2010 συμπληρώνει 50 χρόνια προσφοράς στο υποδειγματικό σωματείο της πρωτεύουσας του νομού μας.

Γυναίκες κάθε ηλικίας, κάθε πνευματικής καλλιέργειας. Γυναίκες εθελόντριες που όλες μαζί δημιούργησαν ακλόνητους δεσμούς φιλίας στα 50 χρόνια διαδρομής του Ιδρύματος της Εστίας Μητέρας, πίστεψαν βαθιά στο ανθρωπιστικό κίνημα και με μπροστάρισσα τη Φούλα Νικολάου παρασύρθηκαν στην θάλασσα της ευχαρίστησης που προσδίδει η ανακούφιση του πονεμένου, η παρηγοριά στον άρρωστο, η βοήθεια στον ηλικιωμένο, το στήριγμα στην οικογένεια και το παιδί! Ας είναι η μνήμη της ΑΙΩΝΙΑ και το παράδειγμά της ΜΙΜΗΣΗ!

Με τις συνεργάτιδές της – μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος της Εστίας Μητέρας Λιβαδειάς, η Φούλα Νικολάου μοιράστηκε το όραμά της για ένα κόσμο περισσότερο ανθρώπινο, αγκάλιασαν μαζί την προσπάθεια για μια κοινωνία που δεν πρέπει να αποκοπεί από τις πατροπαράδοτες αξίες και διέδωσαν τα πιστεύω της που ξεπερνούσαν το ΕΓΩ και είχαν στόχο το ΕΜΕΙΣ. Η Φούλα Νικολάου θα παραμένει στις καρδιές μας ως η προσωποποίηση του ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΥ στον τόπο μας!

Ο απροσδόκητος χαμός της σκόρπισε τη θλίψη σε όλη τη Βοιωτία και όχι μόνο, ενώ τηλεγράφημα, ψηφίσματα και συλλυπητήρια μηνύματα προς τους οικείους της και το ΔΣ του Ιδρύματος που η ίδια εμπνεύστηκε και κράτησε το τιμόνι του για πέντε δεκαετίες φτάνουν από το βράδυ της περασμένης Δευτέρας απ` όλη την Ελλάδα. Ανάμεσα στους σταθερούς της συμμάχους στο ανθρωπιστικό της έργο υπήρξε και το Επιμελητήριο Βοιωτίας, που στην επέτειο των 50 χρόνων του βραβεύθηκε από την ίδια στο πρόσωπο του Προέδρου του κ. Παναγιώτη Αγνιάδη. «Η Εστία Μητέρας είναι αλήθεια πως αποτελεί την Εστία της πόλης μας!» είχε πει τότε ο κ. Αγνιάδης ενώ ολοκληρώνοντας χαρακτήρισε την Πρόεδρο της Εστίας Μητέρας Λιβαδειάς ως «Μάνατζερ της Κοινωνίας».

«Η Φούλα Νικολάου ήταν μια πολύ καλή φίλη. Πέρα από αυτό ήταν μια μεγάλη φίλη της Ελλάδας. Με τη δράση της προσέφερε ένα πραγματικά εντυπωσιακό έργο για 50 συνεχόμενα χρόνια που κατείχε και την θέση της πρόεδρου του φιλανθρωπικού Ιδρύματος Εστία Μητέρας στη Λιβαδειά. Ήταν ο άνθρωπος που πραγματικά ενσάρκωσε την ιδέα του εθελοντισμού εδώ επί σειρά ετών και άφησε πίσω της μια πολύ μεγάλη παρακαταθήκη. Η Φούλα Νικολάου χωρίς υπερβολή αποτελούσε και θα συνεχίσει να αποτελεί ένα φάρο για όλους μας. Να είναι ελαφρύ το χώμα που θα την σπάσει », δήλωσε μεταξύ άλλων ο Νομάρχης Βοιωτίας Κλέαρχος Περγαντάς μόλις ενημερώθηκε για το θλιβερό γεγονός. Το Νομαρχιακό Συμβούλιο τήρησε ενός λεπτού σιγή ενώ η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Βοιωτίας εξέδωσε και σχετικό ψήφισμα συμπαράστασης στο πένθος της οικογένειας και του Ιδρύματος.

50 χρόνια ζωής, δράσης και προσφοράς, 50 χρόνια στο πλευρό κάθε ανθρώπου που η ζωή δεν στάθηκε τόσο γενναιόδωρη μαζί του, 50 χρόνια διάδοσης του πνεύματος εθελοντισμού και των ελληνορθόδοξων μηνυμάτων. Η Εστία Μητέρας Λιβαδειάς από τη σύστασή του υποστηρίχθηκε κυρίως στις γενναιόδωρες προσφορές της πολιτείας και του επιχειρηματικού κόσμου και φέτος συμπληρώνει πέντε δεκαετίες διαρκούς παρουσίας στην τοπική μας κοινωνία. Για το λόγο αυτό, η φετινή πρωτοχρονιάτικη γιορτή τους, την Κυριακή, 10 Ιανουαρίου 2010, ήταν αφιερωμένη στην 50χρονη διαδρομή του και στους κύριους υποστηρικτές τους – φυσικά και νομικά πρόσωπα – που στο διάβα των πέντε δεκαετίων αποτέλεσαν τους κυριότερους συμπαραστάτες τους. Πρόσωπο της ημέρας αλλά και όλης αυτής της μακράς και πολυσχιδούς διαδρομής ήταν ασφαλώς η ακούραστη εθελόντρια, η μάνα όλων, η Πρόεδρος Φούλα Νικολάου, μια γυναίκα μοναδική με όλη τη σημασία της λέξης, για τα έργα και τις ημέρες της, για την ακλόνητη πίστη στον εθελοντισμό και στην προσφορά στον συνάνθρωπο!

Μια από τις τελευταίες δημόσιες εμφανίσεις της ήταν στην ποιοτική βραδιά που διοργάνωσαν το Γαλλικό Ινστιτούτο Λιβαδειάς με το Τροφώνιο Ωδείο και την Εστία Μητέρας Λιβαδειάς την Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010. Μια σπάνια σύμπραξη και με στόχο την καλλιέργεια του μουσικού πνεύματος των φοιτητών του Τροφώνιου Ωδείο Λιβαδειάς σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο της πόλης – στο πλαίσιο του Μήνα Γαλλοφωνίας – που εντάσσονταν στις εκδηλώσεις των 50 χρόνων της Εστίας Μητέρας Λιβαδειάς, η οποία και φιλοξένησε την εκδήλωση στην αίθουσα των μεγάλων της δωρητών «Ιωάννα και Αργύρη Κορτέση».

Το Orchomenos Press θέλοντας να αποτίσει το δικό του φόρο τιμής - έχοντας καταγράψει μέσα από τις σελίδες τους πολλές από τις δραστηριότητες του Ιδρύματος τα τελευταία χρόνια – δημοσιεύσει σήμερα μερικές από τις πιο πρόσφατες στιγμές της πολυσχιδούς της δράσης! Για όλους εμάς που συνεργαστήκαμε μαζί της η Φούλα Νικολάου θα παραμένει στις καρδιές μας ως η προσωποποίηση του ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΥ στον τόπο μας. Σίγουρα το κενό της απουσίας της θα παραμείνει δυσαναπλήρωτο!