* Του Θανάση Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγου, Διευθυντή της Think Politics
Για την σχεδιαζόμενη Διοικητική Μεταρρύθμιση έχουν λεχθεί, ακουστεί και γραφτεί πολλά. Σχέδια, προτάσεις, σενάρια και στο επίκεντρο μια ομάδα ανθρώπων της Αυτοδιοίκησης που περιμένουν να δουν τι τους ξημερώνει… Ο κύβος ερρίφθη. Η Διοικητική Μεταρρύθμιση έχει εξαγγελθεί στις προγραμματικές δηλώσεις της Νέας Κυβέρνησης και σε λίγο θα πάρει «σάρκα και οστά» με την ψήφιση του νέου εκλογικού νόμου. Η Μεταρρύθμιση αυτή θα σημάνει το τέλος των Νομαρχιών όπως τις γνωρίζουμε. Το τέλος μιας διαδρομής, το τέλος μιας ολόκληρης εποχής για τη δευτεροβάθμια Αυτοδιοίκηση στην Ελλάδα. Θα σημάνει ακόμη το τέλος των χιλίων και πλέον Δήμων που θα περιοριστούν σημαντικά σε αριθμό. Όμως, κάθε τέλος σηματοδοτεί παράλληλα και μια νέα αρχή. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση, η νέα αρχή έχει τη μορφή της καινούργιας και πολλά υποσχόμενων θέσεων, όπως του Περιφερειάρχη και των μελών του Συμβουλίου. Οι διευρυμένες Περιφέρειες θα έχουν περισσότερες και σημαντικότερες εξουσίες, περισσότερους πόρους, μεγαλύτερη βαρύτητα στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Για τους ανθρώπους της Αυτοδιοίκησης αυτό, πρακτικά, σημαίνει ότι δημιουργούνται νέες θέσεις ευθύνης που φαίνεται, μάλιστα, ότι κάθε μία θα είναι μια πολύφερνος νύφη με πολλούς μνηστήρες. Κάποιοι Αυτοδιοικητικοί ίσως αποφασίσουν να αποσυρθούν. Εξαιρετικά απίθανο, αφού ξέρουμε καλά ότι όποιος γευτεί τη γλύκα της εξουσίας δύσκολα αποφασίζει να αποσυρθεί εύκολα από τη διεκδίκηση της. Άλλωστε είναι γνωστό ότι το μικρόβιο της πολιτικής φεύγει δύο χρόνια μετά το θάνατο του πολιτικού!Κάποιοι άλλοι πιθανόν να αρκεστούν σε μια χαμηλότερη θέση από αυτή που μέχρι πρότινος κατείχαν, για παράδειγμα, τη θέση του απλού μέλους σε κάποιο περιφερειακό συμβούλιο. Επίσης, δύσκολο να συμβεί και αυτό, αφού όποιος έχει μάθει να είναι ο πρώτος στο Δήμο ή στο Νομό του, δύσκολα θα δεχτεί να γίνει ένας απλός παίκτης στο παιχνίδι της διοίκησης. Με άλλα λόγια, είναι εξαιρετικά πιθανό οι περισσότεροι από τους μέχρι χθες ηγέτες να διεκδικήσουν δυναμικά την εξουσία με τους νέους όρους που θα δια μορφωθούν. Δηλαδή, οι πρώην Δήμαρχοι μιας περιοχής να θέλουν να γίνουν Δήμαρχοι του νέου Καποδιστριακού Δήμου και οι πρώην Νομάρχες να θέλουν να γίνουν Περιφερειάρχες. Αν μέσα στο παιχνίδι βάλουμε και τους δημοτικούς και νομαρχιακούς συμβούλους, καταλαβαίνουμε ότι καθώς λιγοστεύουν οι Δήμοι και Νομαρχίες, καθώς μειώνονται οι θέσεις, οι μνηστήρες πολλαπλασιάζονται, το παιχνίδι χοντραίνει και, πλέον, παίζεται με νέους και πιο δύσκολους κανόνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου