Ο καφές και η δημοκρατία...

Του ΣΗΦΗ ΠΟΛΥΜΙΛΗ

"Κοιτάζοντας, ξεχάσαμε πως ίσως κοιτούν κι εμάς" - Ρολάν Μπαρτ

Χρειάστηκε να κλείσει εν μιά νυκτί ένα συγκρότημα Τύπου για να καταλάβει η ΕΣΗΕΑ -κι οι δημοσιογράφοι συνολικά, ας μη γελιόμαστε- ότι δεν πάει άλλο... Οτι ο Τύπος και τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ δεν καταγράφουν και σχολιάζουν καθημερινά την κρίση, αλλά αποτελούν και τα ίδια πλέον αναπόσπαστο μέρος της... Οτι η αβεβαιότητα για το μέλλον των δημοσιογράφων αλλά και των έντυπων μέσων συνολικά είναι πλέον μέρος της καθημερινότητάς τους.
Εδώ και πάρα πολύ καιρό οι προειδοποιήσεις ήταν συνεχείς και κραυγαλέες. Μόνο που προτιμούσαμε να μην τις βλέπουμε, να μην τις συνειδητοποιούμε, γιατί τότε έπρεπε να αναλογιστούμε και τις δικές μας ευθύνες...
Βλέπαμε τις κυκλοφορίες των εφημερίδων να συρρικνώνονται διαρκώς, αλλά προτιμούσαμε να ανεχόμαστε την πλασματική τους μεγέθυνση μ' ένα πλήθος «προσφορών» που υποκαθιστούσαν και εν τέλει απαξίωναν τη δημοσιογραφική ύλη.
Παρακολουθούσαμε τη συνεχή διόγκωση της αναξιοπιστίας των Μέσων αλλά και των δημοσιογράφων, αλλά δεν τολμούσαμε να ακουμπήσουμε καν το πρόβλημα γιατί τότε θα έπρεπε να ανατρέψουμε και τη βολεμένη καθημερινότητά μας...
Ανεχόμασταν την επιβίωση μιας σειράς λαθρόβιων ή περιθωριακών επί της ουσίας εντύπων χάρις στην αρωγή τής εκάστοτε εξουσίας, αλλά δεν αντιδρούσαμε εν ονόματι κάποιων επισφαλών και κακοπληρωμένων θέσεων εργασίας...
Αποδεχτήκαμε την εισβολή -για την ακρίβεια, κυριαρχία- μιας σειράς διαπλεκόμενων επιχειρηματικών συμφερόντων στα Μέσα που υπονόμευσαν με τις πρακτικές τους κάθε έννοια δημοσιογραφικής δεοντολογίας, αφού τα -και μας- χρησιμοποιούσαν ως όχημα για την εξυπηρέτηση και τη διεύρυνση των κάθε είδους αλλότριων επιχειρήσεών τους ...
Αδιαφορήσαμε για την αθέμιτη επί χρόνια αδιαφανή χρηματοδότηση μέσω των κρατικών διαφημίσεων από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, με αποκορύφωμα την τελευταία μιας σειράς εντύπων με μόνο κριτήριο την υποταγή και τη συμμετοχή τους στα εκάστοτε παιχνίδια της εξουσίας. Οπως αδιαφορήσαμε για τη γιγάντωση των Freepress χωρίς δημοσιογράφους μέσω της κρατικής χρηματοδότησης.
Σφυρίζαμε αδιάφοροι για τον εκμαυλισμό και τη χειραγώγηση των δημοσιογράφων μέσω των διορισμών σε κρατικές ή κρατικοδίαιτες υπηρεσίες, όπως σφυρίζαμε αδιάφοροι για τα φαινόμενα πολυθεσίας και αργομισθίας.
Αποδεχθήκαμε τη μετατροπή των Μέσων σε κλασικές εμπορικές επιχειρήσεις, χωρίς κανέναν εσωτερικό έλεγχο, και τώρα που το μοντέλο αυτό καταρρέει λόγω της κρίσης, της δραματικής πτώσης των διαφημιστικών εσόδων και της κακής διαχείρισης θυμηθήκαμε να καταγγείλουμε τους ανάλγητους επιχειρηματίες εργοδότες..
Και τώρα φυσικά τρέχουμε και δεν φτάνουμε για να περισώσουμε ό,τι μπορούμε σε συνθήκες εξαιρετικά δύσκολες και απρόβλεπτες. Με την κοινή γνώμη θεατή και εν πολλοίς αδιάφορη γι' αυτά που μας συμβαίνουν αφού καταφέραμε να θεωρεί και τους δημοσιογράφους και τα Μέσα μέρος του προβλήματος... Ομως δεν έχουμε και άλλη επιλογή.
Πέρα από τα δεδομένα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Τύπος, η μεγάλη πρόκληση είναι να ξανακερδίσει ο Τύπος την αξιοπιστία του, να γίνει συνείδηση σε όλους ότι μια πλουραλιστική, αντικειμενική, κριτική ενημέρωση αποτελεί συστατικό στοιχείο της δημοκρατίας. Ενα στοίχημα που αφορά πρωτίστως τους δημοσιογράφους, αλλά και την κοινωνία συνολικά ...

Δημοσιεύεται στο σημερινό φύλλο της Ελευθεροτυπίας
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=24/06/2009&id=56960