«Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη, του απεργού, του άνεργου και του μετανάστη»

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ (εργαζομένων & ανέργων)

Συνάδελφοι-ες.                                                                                                                                      29/3/2013

            Η Ομοσπονδία στο Μέταλλο (ΠΟΕΜ) μετά από 3 χρόνια μνημονιακής καταστροφής κήρυξε 24ωρη κλαδική απεργία στις 28/3 και κάλεσε όλους τους εργάτες στο μέταλλο να παρευρεθούν στην Αθήνα για να υπερασπιστούν δεδουλευμένα, μισθούς, συλλογικές συμβάσεις εργασίας, λουκέτα (μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις, ναυπηγεία κλπ), ιδιωτικοποιήσεις (ΛΑΡΚΟ, ΕΑΒ κλπ).

Παρά τη τουφεκιά της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας της ΠΟΕΜ που «ξέχασε» να στηρίξει τους απεργούς εργάτες της χαλυβουργίας στον Ασπρόπυργο, που δεν έχει προτείνει τίποτα σε άλλες περιπτώσεις παρά μόνο να τα «βρει η εργοδοσία με τους εργάτες, η οποία εκμεταλλεύεται τη κρίση», μια είναι η αλήθεια: Ο κλάδος του μετάλλου έχει βρεθεί στη δίνη της καπιταλιστικής κρίσης και ύφεσης και μετρά χιλιάδες άνεργους εργάτες κι άλλους τόσους απλήρωτους εργαζόμενους, με εκ περιτροπής και μαύρη εργασία.

Η ΠΟΕΜ λοιπόν «ξεχνά» πως για να πληρωθούν δεδουλευμένα, να υπερασπιστούμε μισθούς, συντάξεις και εργατικά δικαιώματα πρέπει να ανατραπεί η τροϊκανή κυβέρνηση και να διαγραφεί πλήρως το καπιταλιστικό χρέος, να ακυρωθούν μνημόνια και δανειακές συμβάσεις. Κάθε προσπάθεια «μικρών νικών» είναι αποτυχημένη από χέρι χωρίς αυτό το κεντρικό καθήκον.

Η Κυπριακή χρεοκοπία δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας: Τίποτα δεν πρόκειται να μείνει όρθιο προκειμένου να διασωθεί το ευρωπαϊκό κεφάλαιο και το διεθνές χρηματοπιστωτικό του σύστημα. Ο «ξαφνικός» θάνατος είναι πανταχού παρόν σε κάθε γωνιά της Ευρώπης. Όμως, κάθε προσπάθεια διάσωσης της καπιταλιστικής ΕΕ, παρά τις μέχρι τώρα οπισθοχωρήσεις της εργατικής τάξης, φέρνει την κοινωνική έκρηξη που βρίσκεται μπροστά μας ποιο κοντά. Οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου (Γιούνκερ) δήλωσαν με πανικό ότι η ύφεση και η ανεργία των νέων θα προκαλέσει ευρωπαϊκή εξέγερση και επανάσταση.

Εμπρός σε αυτή την κατάσταση η ποιο μαχητική μερίδα της παλιάς κυβερνητικής συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας θέλει να στείλει τη κυβέρνηση στα δικαστήρια για μετά θάνατον δικαίωση. Σπρώχνει τις εργατικές αντιστάσεις από απολύσεις, λουκέτα, μειώσεις μισθών, σε τυπικές διαμαρτυρίες, εξαντλώντας τους αγώνες αποκλειστικά σε ….μηνύσεις. Δεν ενώνει τους αγώνες, γιατί μοναδική της σκέψη είναι η διανομή των θέσεων στα συνέδρια της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Έτσι πολλοί από αυτούς που εγκαταλείπουν το επίσημο γραφειοκρατικό καράβι προς τα αριστερά, είτε προς τη ρεφορμιστική, είτε ακόμα και προς την αντικαπιταλιστική εκδοχή της θέλουν να αναπαράγουν τους όρους και τη πολιτική της γραφειοκρατίας αλλά με πιο … μαχητικό τρόπο.

Σε αυτήν την κατεύθυνση είναι και η νέα διοίκηση του ΕΚ Λιβαδειάς η οποία δεν πείρε καμιά απόφαση για τον συντονισμό των εργατών του Μετάλλου, παρά το ότι η πλειοψηφία της προέρχεται από την βαριά μεταλλευτική βιομηχανία του Αλουμινίου της Ελλάδος. Στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση του σαμποταρίσματος κάθε προσπάθειας για ενωτικούς αγώνες και η διοίκηση του σωματείου της «Ένωσης» στο εργοστάσιο του Αλουμινίου. Είναι άξιο να παρατηρηθεί πως τα 6 από τα 11 μέλη του ΔΣ στο εργατικό κέντρο προέρχονται από τον εργασιακό χώρο του Αλουμινίου ενώ 4 είναι και μέλη του ΔΣ στην «Ένωση». Και να σημειωθεί πως η νέα πλειοψηφία της διοίκηση του ΕΚ εκλέχτηκε στην πάλη να μην πάρουν το ΕΚ οι εργοδοτικοί.

Συνάδελφοι-ες η κατάσταση είναι τραγική. Η νέα διοίκηση της ΓΣΕΕ, αναβαπτισμένη από το πρόσφατο συνέδριό της, μαζί κι η ΠΟΕΜ, έχουν προσχωρήσει στο «αναπόφευκτο» των μνημονίων. Μπορεί να πιστέψει κανείς, ότι αυτή η συνδικαλιστική γραφειοκρατία θέλει να αγωνιστεί για τη κατάργηση των μνημονίων; Ή να υπερασπιστεί την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας ή τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας που λήγουν εντός λίγων ημερών, όταν η ίδια έχει μετατραπεί στον μεγαλύτερο εργοδότη ενοικίασης ανέργων, μέσω των προγραμμάτων κοινωφελούς εργασίας;

Όλες οι μορφές πάλης, που έχουν εφαρμοστεί μέχρι τώρα (24ωρες, 48ωρες, κλαδικές απεργίες, συλλαλητήρια κλπ) έχουν εξαντληθεί και αποκαλύπτουν στη συνείδηση των άνεργων και εργαζομένων, ότι η συνδικαλιστική γραφειοκρατία αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια για να ανατραπούν τα μέτρα ταξικής γενοκτονίας.

Όμως το πιο σημαντικό εμπόδιο είναι πολιτικό: Καμιά εκλεγμένη αστική κυβέρνηση, με ή χωρίς αριστερό πρόσημο, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το ζήτημα της χρεοκοπίας του καπιταλισμού με μεσοβέζικες λύσεις, παρά μονάχα με επαναστατικά μέσα.

Η Πρωτοβουλία μας δημιουργήθηκε για να ενώσει τα πιο μάχιμα στοιχεία της εργατικής τάξης από τα κάτω, χωρίς τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, αγκυλώσεις και καπελώματα, πάνω σε ένα κεντρικό στόχο: Την οργάνωση της Γενικής (Δημόσιος & Ιδιωτικός τομέας) Πολιτικής (ενάντια σε κυβέρνηση, κράτος, καπιταλιστές, γραφειοκράτες συνδικαλιστές) Απεργίας (για τη παράλυση της καπιταλιστικής παραγωγής και του αστικού κράτους) Διαρκείας (με αδιαλλαξία μέχρι τέλους).

Γιατί όπως σωστά ειπώθηκε το Δεκέμβρη 2008: Βάρκιζα τέλος!

Ποιος θα δώσει τη μάχη, με ποια μέσα και για ποιο σκοπό; Μόνο ο εξεγερμένος λαός μπορεί να σταματήσει την καταστροφή, που μας οδηγεί η καπιταλιστική παρακμή. Το δικαίωμα μας στην ζωή είναι αναπαλλοτρίωτο και θα το υπερασπιστούμε με κάθε τρόπο και θυσία.

«Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη, του απεργού, του άνεργου και του μετανάστη».

Συνεδριάζουμε τακτικά στο αυτό-διαχειριζόμενο στέκι πλατεία Ταμπάχνας 11 Λιβαδεια .